خداوند
متعال از طاعت و عبادت بندگان بی نیاز است و هیچ نفع و سودی از آنچه انسان
ها از نیکی ها به جای می آورند نمی برد همچنان که معصیت بندگان نیز ضرر و
زیانی متوجه ذات پاک و غنی او نمی کند و با این وصف آنچه از طاعات و عبادات
صورت می گیرد به نفع انسان ها و آنچه از معاصی و گناهان انجام می شود به
ضرر و خسران آنان است و این قاعده کلی بر تمام « عبادات و طاعات » و «
معاصی و گناهان » حاکم می باشد.
« حج » از عبادات بزرگ الهی است که به
تصریح آیه شریفه « ولله علی الناس حج البیت » (1 ) برای « ناس » یعنی عموم
مردم از چهار گوشه جهان وضع و تشریع گردیده است و به مصداق « لیشهدوا منافع
لهم » (2 ) هدفی بزرگی چون نفع رسانی در ابعاد معنوی و مادی و اجتماعی و
سیاسی به آدمیان را دنبال می نماید و با انگیزه خالصانه الهی و با تصریح
قرآنی « واتموا الحج والعمره لله » (3 ) به تهیه زاد و توشه بزرگی چون «
تقوا » می انجامد که : « فان خیرالزاد التقوی » (4 )
عبد الوهاب فراتى
1. امروزه آزادی در کنار مفاهیمی مانند جامعه مدنی و دموکراسی و نیز نحوه تعامل آن ها با دین, به مهم ترین سؤال و مشغله موجود در حوزه اندیشه سیاسی این مرز و بوم مبدل شده اند. بی تردید, آزادی در مفهوم امروزینش, مفهوم جدیدی است که سابقه ای در تاریخ اندیشه دینی ندارد; به دیگر سخن, ما نمی توانیم برای تحلیل چنین واژه ای از واژگان اختیار و یا حرّیت استفاده کنیم. آزادی فلسفی تحت عنوان اختیار و تفویض در مقابل جبر, از مباحث دیرین کلام و فلسفه اسلامی است. آزادی عرفانی که رهایی از تعلقات دنیوی است نیز در اندیشه عرفانی مسلمانان, سابقه ای طولانی دارد و بیش تر با عنوان حریت و آزادی مورد توجه قرار می گیرد. آزادی حقوقی با عنوان حرّ در مقابل عبد نیز گرچه در فرهنگ اسلامی, جایگاه اصیلی ندارد, اما با توجه به وجود (عبید) و (اماء) در عصر تشریع, مباحث متعددی را در آثار فقهی به خود اختصاص داده است.
ادامه مطلب ...عبدالحسن ترکی
چند نفر، ادّعای عرفان داشتند و اذعان می‌کردند که با امام زمان(ع) ارتباط دارند. برخی از مسئولان مملکتی، پس از شنیدن این ادّعاها، معتقد بودند باید این قضیه روشن شود تا چنانچه ادّعای این افراد، کذب و دروغ بود، موضوع افشا شود تا کسی به انحراف و اشتباه نیفتد. سرانجام با وساطت دو تن از مسئولان نظام، این چند نفر اجازه ملاقات با حضرت امام(ره) پیدا کردند. حضرت امام(ره) در همان لحظات اوّل، به ریاکاری آنان پی بردند و با اشرافی که داشتند جهت روشن شدن موضوع، سه سؤال را مطرح کردند.
ادامه مطلب ...مقاله ای از :
بعد از توضیحات فوق می‌خواهم به این نکته اشاره کنم که«فقاهت امام(رحمه الله») در فهم مسائل سیاسی نقش بسیاری داشت؛ چرا که باعث می‌شد ملت بدانند که حرکت او در میدان سیاست همچون فعالیتهای روزمره و عبادی اوست. امام(رحمه الله) به عنوان فقیه ـ و نه یک سیاستمدار ـ موفق شد سیاست را تابع خطوط ترسیم شده کلّی و تفصیلی فقه درآورد و حسی را در مردم بوجود آورد که هنگام رعایت قوانین کشور یا دفاع از نظام، چنین احساس کنند که در حال ادای واجبات عبادی ـ همانند نماز و روزه ـ هستند، یا از ارتکاب برخی معاصی ـ مانند شرب خمر ـ پرهیز می‌کنند و به طور کلّی اجرای قانون و احترام به آن به عنوان جزیی از تکالیف شرعی محسوب گردد. به همین دلیل صفت مرجعیت، جایگاه رهبری و ولایت را تقویت می‌کند. بویژه آنکه گروهی به بهانه اینکه در تاریخ سیاسی تشیع نمونه‌ای از ولایت فقیه به چشم نمی‌خورد، ولایت فقیه را نمی پذیرفتند، اما آمادگی پذیرش مرجعیت رهبر را داشتند. بنابراین می‌توان گفت مرجعیت امام(رحمه الله)، تأثیر مهمی در اعتماد و ارتباط ملت با ایشان داشت.
ادامه مطلب ...