تاملی در دیدگاه های امام خمینی درباره آفت غفلت از دشمنان خارجی و خانگی و ثمره تلخ جدایی مردم از روحانیت و تکرار مظلومیت چهره های شاخص دین
به مناسبت سالگرد شهادت آیت الله شیخ فضل الله نوری
در نگاه نافذ و عمیق حضرت امام خمینی مخالفت قدرت های استعماری و اذناب و عوامل آنان با « روحانیت» از عناد و دشمنی سرسختانه و وقفه ناپذیر شان با « اسلام » سرچشمه می گیرد و از آنجا که علما و روحانیون اندیشمند و مسئول و مبارز همواره بار سنگین مرزبانی از دین و مقابله با متعدیان به حریم قرآن و آزادی و استقلال ملت های مسلمان را بر دوش می کشند در معرض تهاجم خصم و آماج تیرهای زهرآگین جنگ روانی و هتک و تخریب قرار می گیرند. از همین رو چنانچه روحانیون انقلابی به گوشه های عزلت و انزوا بخزند و در سیاست دخالت نکنند و با ترفندهای استعماری و تحرک جریان های فکری معاندو احزاب سیاسی ماجراجو و جاده صاف کن دشمنان مبارزه ننمایند طبیعی است که نور چشم استعمارگران خارجی می شوند و از احترام و اکرام خاص برخوردار می گردند!
ادامه مطلب ... تلاش های فکری و عملی امام خمینی در مسیر ایجاد ارتش قدرتمند و سرافراز ایران اسلامی
ارتش
جمهوری اسلامی ایران پدیده ای است نادر و کمیاب در جهان زیرا نیرویی است
تحول یافته و به رشد و کمال رسیده و دارای مشخصه هایی که در تضاد و تعارض
کامل با ارتش سابق و ارتش های جهان دارد.
این
قوای نیرومند نظامی خاستگاهی چون انقلاب اسلامی دارد و این انقلاب با
پشتوانه بزرگ فرهنگ غنی و جامع اسلام پای در عرصه وجود نهاده است و از
هویتی کاملا الهی و اسلامی برخوردار می باشد.
مقایسه ارتش امروز با
ارتش دیروز نشان می دهد که به سختی می توان در دنیای کنونی ارتشی را یافت
که این گونه شگفت انگیز متحول شود و به رشد و پیشرفت درآید و بندهای
استعمار و زنجیرهای استبداد را یکباره از هم بگسلد و از تنگنای « ظلمت » به
فضای فراخ و گسترده « نور » راه یابد.
خداوند
متعال از طاعت و عبادت بندگان بی نیاز است و هیچ نفع و سودی از آنچه انسان
ها از نیکی ها به جای می آورند نمی برد همچنان که معصیت بندگان نیز ضرر و
زیانی متوجه ذات پاک و غنی او نمی کند و با این وصف آنچه از طاعات و عبادات
صورت می گیرد به نفع انسان ها و آنچه از معاصی و گناهان انجام می شود به
ضرر و خسران آنان است و این قاعده کلی بر تمام « عبادات و طاعات » و «
معاصی و گناهان » حاکم می باشد.
« حج » از عبادات بزرگ الهی است که به
تصریح آیه شریفه « ولله علی الناس حج البیت » (1 ) برای « ناس » یعنی عموم
مردم از چهار گوشه جهان وضع و تشریع گردیده است و به مصداق « لیشهدوا منافع
لهم » (2 ) هدفی بزرگی چون نفع رسانی در ابعاد معنوی و مادی و اجتماعی و
سیاسی به آدمیان را دنبال می نماید و با انگیزه خالصانه الهی و با تصریح
قرآنی « واتموا الحج والعمره لله » (3 ) به تهیه زاد و توشه بزرگی چون «
تقوا » می انجامد که : « فان خیرالزاد التقوی » (4 )
عبد الوهاب فراتى
1. امروزه آزادی در کنار مفاهیمی مانند جامعه مدنی و دموکراسی و نیز نحوه تعامل آن ها با دین, به مهم ترین سؤال و مشغله موجود در حوزه اندیشه سیاسی این مرز و بوم مبدل شده اند. بی تردید, آزادی در مفهوم امروزینش, مفهوم جدیدی است که سابقه ای در تاریخ اندیشه دینی ندارد; به دیگر سخن, ما نمی توانیم برای تحلیل چنین واژه ای از واژگان اختیار و یا حرّیت استفاده کنیم. آزادی فلسفی تحت عنوان اختیار و تفویض در مقابل جبر, از مباحث دیرین کلام و فلسفه اسلامی است. آزادی عرفانی که رهایی از تعلقات دنیوی است نیز در اندیشه عرفانی مسلمانان, سابقه ای طولانی دارد و بیش تر با عنوان حریت و آزادی مورد توجه قرار می گیرد. آزادی حقوقی با عنوان حرّ در مقابل عبد نیز گرچه در فرهنگ اسلامی, جایگاه اصیلی ندارد, اما با توجه به وجود (عبید) و (اماء) در عصر تشریع, مباحث متعددی را در آثار فقهی به خود اختصاص داده است.
ادامه مطلب ...